Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
με ΦΠΑ
Η μικρή αλήθεια και το μέγα προνόμιο ενός ανθρώπου
Η βούληση για υπέρβαση και η έννοια της αναγνώρισης
Γενική Εισαγωγή
Μίμηση και μεταφορά
Άλλα παραδείγματα αναγνώρισης
Η φύση και η λειτουργία των κανόνων του δικαίου
Η αναγνώριση και η υπέρβαση σε άλλα επίπεδα
Ουράνια αρχέτυπα
Ουράνιες βοσκές
Η αναγνώριση και η γνώση της πραγματικότητας
Το εαυτό και η διαλεκτική σχέση μεταξύ του ιδίου και του αλλιώτικου
Το υποκόρισμα
Το εαυτό
Ο άνεμος
Το αυξάνειν
Ποσειδώνας
Καρπολογείν δι’ εκθλίψεως
Αίολος και Αιολείς
Η δρύς και η τάξη των δέντρων στη γλώσσα
Η θρησκεία του δρυοκολάπτη
Δρυς
Το δράν
Η παθολογία της ανθρώπινης ζωής και η διαδικασία της αναγνώρισης
Συνοπτική έκθεση κάποιων συμπερασμάτων

Οι εκπτώσεις ισχύουν μόνο στις αγορές μέσω eshop
Ο Αλέξανδρος Δ. Τζένος γεννήθηκε το 1922 στο χωριό Κέρτεζη των Καλαβρύτων. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και σταδιοδρόμησε στο Δικαστικό Σώμα. Αλλά το φαινόμενο της Γλώσσας γενικότερα και της Ελληνικής Γλώσσας ειδικότερα, είναι εκείνο που από πολύ νωρίς άσκησε πάνω του ακαταμάχητη έλξη και γοητεία, έτσι που, πέρα από την επαγγελματική του ενασχόληση, έφθασε να γίνει για αυτόν κυριαρχικός ορισμός. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο το άξιο λόγου, που θα έπρεπε να λεχθεί εδώ.
Θα άξιζε ίσως να προστεθεί τούτο μόνο, που μπορεί να έχει μια γενικότερη σημασία και μια σημαντική θέση στη σιωπηλή πνευματική οδοιπορία του συγγραφέα. Οι ακαταπόνητες προσπάθειές του για μια γόνιμη προσέγγιση της Ελληνικής Γλώσσας, παρέμειναν ατελέσφορες για δύο σχεδόν δεκαετίες, γιατί γρήγορα κοβόταν το νήμα της Γλώσσας, που άρχιζε κάθε φορά να ξετυλίγεται με τρόπο ελπιδοφόρο. Την αποκάλυψη όμως την έφεραν κάποια στιγμή δυο στίχοι του Σόλωνος, που μας τους παρέδωκε ο Πλούταρχος ( Βίος Σόλωνος 3, 7). Οι στίχοι είναι: «Ἐξ ἀνέμων δέ θάλασσα ταράσσεται· ἤν δέ τις αὐτήν/μή κινῇ, πάντων ἐστί δικαιοτάτη». Εδώ η έννοια της δικαιοσύνης εικονίζεται στην ακύμαντη και γαλήνια θάλασσα. Συνάμα η έρευνα γρήγορα έδειξε ότι αντίθετα η ύβρις και η έρις, που είναι στον Αρχαίο κόσμο λέξεις-έννοιες αντιθετικές της δίκης, εκφράζονται στη Γλώσσα με την εικόνα της τρικυμισμένης θάλασσας.
Οι βέβαιες αυτές διαπιστώσεις απετέλεσαν την εδραία βάση και έδωσαν το μίτο για το ξετύλιγμα, ως το τέλος, του κουβαριού της Γλώσσας. Και υπάρχει ισχυρή αιτιολόγηση, που δίδεται στο βιβλίο, του γεγονότος ότι η δομή των κανόνων του δικαίου και μαζί η λειτουργία των κανόνων αυτών κατά την εφαρμογή τους από τον εφαρμοστή του δικαίου, αναδεικνύουν ευκρινέστερα από πολλά άλλα τη δομή και τη λειτουργία της ίδιας της Γλώσσας και της Σκέψης στον άνθρωπο.
Αυτά ας αποτελέσουν και στοιχεία νομιμοποίησης ενός νομικού για την είσοδό του στον γοητευτικό κόσμο των λέξεων και της Γλώσσας. Τέλος πρέπει και εδώ να λεχθεί ότι η αποκάλυψη των μυστικών της Γλώσσας είναι κάτι που έχει πραγματικά ανυπολόγιστη σημασία για τον άνθρωπο.