ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

«Της σωφροσύνης ο κρατήρ, το στόμα της σοφίας, και βάσις των δογμάτων, Βασίλειος ο μέγας...» (Από την ακολουθία του Όρθρου της εορτής του Αγίου Βασιλείου)

Ο Άγιος γεννήθηκε το 330 μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου. Είχε αγία και ευγενική καταγωγή, από ευσεβείς γονείς, τον Άγιο Βασίλειο τον Παλαιό και την Αγία Εμμέλεια.

Ο πατέρας του, από τον οποίο έλαβε την πρώτη του μόρφωση, ήταν καθηγητής της ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η μητέρα του ήταν απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων.

Ο Βασίλειος ήταν μέλος μιας πολύτεκνης οικογένειας και ανάμεσα στα αδέρφια του, ήταν ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο θαυματουργός Όσιος Ναυκράτιος ο ασκητής, ο Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Σεβαστείας και η πρωτότοκη αδερφή του Οσία Μακρίνα η Φιλόσοφος, η οποία είχε καταλυτικό ρόλο στην πνευματική τους καθοδήγηση.

Περί το 345 μ.Χ. μετέβη για σπουδές στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για να λάβει τα φώτα από τον ονομαστό διδάσκαλο Λιβάνιο.

Το 352 μ.Χ. η αγάπη του για τη γνώση, τον έφερε μέχρι την Αθήνα, που ήταν και η αφετηρία της ασκητικής του ζωής. Σπούδασε Μαθηματικά, Γεωμετρία, Αστρονομία, Φιλοσοφία, Ρητορική, Γραμματική, Λογική και Ιατρική.

Το 356 μ.Χ. βρέθηκε στην Καισάρεια, όπου συνέχισε το έργο του πατέρα του, ως καθηγητής της ρητορικής.

Δύο χρόνια αργότερα, βαπτίστηκε Χριστιανός και μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, στους φτωχούς και την Εκκλησία. Τότε ήταν που ξεκίνησε η βαθιά του αναζήτηση περί του ασκητικού βίου.

Ύστερα από μια μικρή περίοδο μοναστικής απομόνωσης στον Πόντο, πραγματοποίησε μια σειρά από προσκυνήματα στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, τη Συρία και τη Μεσοποταμία, για να γνωρίσει από κοντά τη μοναχική πολιτεία, μέσα από τις διδαχές και τη ζωντανή εμπειρία των ησυχαστών. Όταν επέστρεψε στον Πόντο, χάρισε όσα υπάρχοντα του είχαν απομείνει και αποσύρθηκε πάλι για να ζήσει τον αγγελικό βίο.