ΠΟΘΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ
με ΦΠΑ
(. . .) Για τις επιδράσεις που δέχτηκε ο Ο Νείλ από άλλους τεχνίτες του λόγου γράφτηκαν πολλά και διάφορα. Τα κοινά σημεία όπου συμπίπτει η γνώμη των περισσότερων κριτικών είναι η Νιτσεϊκή πνοή και η Φρουντική ανάλυση, ιδίως όπως έγινε η τελευταία πολύ της μόδας στην Αμερική με τη διάδοση διαφόρων συστημάτων της πρακτικής ψυχολογίας, του Behaviourism κτλ. Μίλησαν επίσης για την επίδραση του σουηδού Στρίντμπεργκ, του Ιρλανδού Synge και του Bernard Shaw. (. . .) Πιθανόν να παίρνει απ' τους παλιότερους ό,τι του χρειάζεται, όπως άλλωστε ο καθένας μας οφείλει να κάνει, αλλά δεν παύει να ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες της δημιουργίας του αντλώντας απ' την πηγή του ίδιου του εαυτού του. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Οι εκπτώσεις ισχύουν μόνο στις αγορές μέσω eshop
Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, από τους πλέον σημαντικούς του εικοστού αιώνα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1936) και τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ για τα έργα: "Beyond the horizon" (1920), "Anna Christie" (1922), "Strange Interlude" (1928), "Long day's journey into night" (1957).
Τρίτος γιος του Τζέιμς Ο' Νηλ, διάσημου ηθοποιού της εποχής, και της Έλλα Κουίνλαν, γεννήθηκε σε ξενοδοχείο του Μπροντγουέι και έζησε τραυματικά παιδικά χρόνια, γεγονός που επηρέασε τόσο την προσωπική του ζωή όσο και το έργο του. Εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, αποβλήθηκε και δεν επέστρεψε ποτέ. Εργάστηκε ως κλητήρας στη Νέα Υόρκη, έφυγε ως χρυσοθήρας στην Ονδούρα και ταξίδεψε ως ναύτης με εμπορικά πλοία, αποκομίζοντας γνώσεις και παρατηρήσεις ιδιαίτερα χρήσιμες στη σκιαγράφηση των ηρώων του. Αποφασισμένος να αφοσιωθεί στη συγγραφή θεατρικών έργων, εγκατέλειψε την περιπλάνηση και παρακολούθησε τα σχετικά μαθήματα που πρόσφερε το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Το σύνολο του έργου του κατατάσσεται σε τρεις περιόδους: στην πρώιμη ρεαλιστική περίοδο, με διακριτές τις εμπειρίες από την προσωπική του περιπλάνηση• στην εξπρεσιονιστική, που αρχίζει το 1920, με διακριτές τις επιρροές του συγγραφέα από ιδέες φιλοσοφικές του Νίτσε, ψυχαναλυτικές του Φρόυντ και του Γιούνγκ, και δραματουργικές του Στρίντμπεργκ• και, τέλος, στην ώριμη ρεαλιστική περίοδο, με βαθιές επιρροές από τους Έλληνες τραγικούς. Τα έργα της τελευταίας περιόδου, διαποτισμένα από την τραγική αίσθηση της ζωής και την τραγικότητα της ζωής του ίδιου του συγγραφέα, συνιστούν, σύμφωνα με τους κριτικούς, τα μεγάλα έργα του μεγαλύτερου Αμερικανού δραματουργού.